Το άγχος της βαρεμάρας
΅Μαμά βαριέμαι¨ φωνάζει το παιδί και εμάς μας πιάνει σύγκριο. Πώς μπόρεσε να βαρεθεί; Μα γιατί βαρέθηκε;;; Αμέσως ανάβουμε οθόνες, τηλεοράσεις, λάπτοπ, κινητά, κατεβάζουμε χίλιες εφαρμογές και παιχνίδια για να μην ξαναακούσουμε αυτή την απαράδεχτη λέξη.
Μας πιάνει άγχος όλους μας όταν το παιδί μας βαριέται. Φορτώνουμε τις λίστες με 10 εξωσχολικές δραστηριότητες, τα σαββατοκύριακα με θέατρα, παιδικά δρώμενα, σινεμά και εργαστήρια κάθε είδους. Η κοινωνία μας πρεσβεύει το τρέξιμο. Τρέξε και εσύ τράβα και το παιδί σου στο στίβο της ζωής. Ξεχνάμε να δούμε το χρώμα του ουρανού, το γαλάζιο της θάλασσας. Ξεχνάμε να κοιτάξουμε ψηλά να δούμε τα σύννεφα, το φεγγάρι και τα αστέρια την νύχτα. Ξεχνάμε γιατι τρέχουμε. Ξεχάσαμε να θαυμάζουμε πλέον την τελειότητα των απλών πραγμάτων και όλα τα παίρνει σβάρνα το ανελέητο τρέξιμο. Και όταν δεν τρέχουμε και χαλαρώνουμε μίκροι και μεγάλοι ξεχνάμε πάλι να ακoύσουμε την ανάσα μας, τον ρυθμό που χτυπάει η καρδιά μας καθώς βάζουμε μπροστά μας πάντα μια οθόνη που εκπέμπει τερατώδης σε όγκο πληροφορίες.
Και όμως η επιστήμονας Τερέζα Μπέλτον έχει να μας πεί κάτι πολύ διαφορετικό. Πιστεύει οτι η βαρεμάρα μπορεί να είναι ευεργετική και πως πρέπει να αφήνουμε τα παιδιά μας κάποιες φορές να βαρεθούν καθώς έτσι ενεργοποιείται η δημιουργική τους σκέψη. Τονίζει οτι τα παιδιά που βρίσκονται συνεχώς σε εγρήγορση με βαρύ πρόγραμμα μπορεί να παρουσιάσουν δυσκολίες στην ανάπτυξη της φαντασίας και δημιουργικότητας.
Η Τερέζα Μπέλτον του University of East Anglia's School of Education and Lifelong Learning πήρε συνέντευξη απο πολλούς διακεκριμένους συγγραφείς, καλλιτέχνες και επιστήμονες για να εξακριβώσει τις επιδράσεις της βαρεμάρας.
Η βαρεμάρα ήταν που ώθησε πολλούς συγραφείς προς την γραφή απο μικρή ηλικία.Καθώς πολλοί απο αυτούς δεν είχαν τίποτα καλύτερο να κάνουν,άρχισαν να μιλούν σε κόσμο που άλλωτε δεν θα μιλούσαν και να κάνουν πράγματα που δεν θα έκαναν διαφορετικά όπως το να περνούν χρόνο με ηλικιωμένους ανθρώπους και να μαγειρεύουν.
Η ζωή είναι σαν μια ηλεκτρική σκούπα την οποία προσπαθούμε συνεχώς να γεμίσουμε.
Τα παιδιά στις μέρες μας καταφεύγουν σε μια οθόνη όταν δεν έχουν τι να κάνουν. Αλλά θα πρέπει να έχουν χρόνο να σκεφτούν, να φανταστούν, και να εμπεδώσουν τις γνώσεις που αποκτούν μέσα απο το συμβολικό η δημιουργικό παιχνίδι. ¨Η απλώς να έχουν την πολυτέλεια να παρατηρούν τον κόσμο γύρω τους χωρίς να πρέπει να κάνουν τίποτα.Η ίδια τονίζει πως θα πρέπει να επιτρέπουμε στα παιδιά μας να βαρεθούν.
Η δρ Μπέλτον συμπεραίνει οτι για χάρη της δημιουργικότητας ίσως θα πρέπει κάπου κάπου να σταματάμε, να ρίχνουμε τους ρυθμούς μας και να αποσυνδεόμαστε απο κάθε είδους ηλεκτρική συσκευή. 1
Και καθώς γράφω αυτό το άρθρο σκέφτομαι αλήθεια γιατί να φοβόμαστε όλοι τόσο πολύ την βαρεμάρα; Τί είναι αυτό που μας τρομάζει; ¨Αυτή η βαρεμάρα, που ώρες ώρες φαντάζει πολυτέλεια... Οι πιο ωραίες και καθαρές σκέψεις έρχονται όταν κλείνεις τα μάτια και έχεις λίγο χρόνο για τον εαυτό σου να τις σκεφτείς ατένίζοντας τα κύματα ή χαζεύοντας τις αχτίνες του ήλιου καθώς πέφτουν πάνω στα φύλλα των δέντρων.
Αυτό το καλοκαίρι κλείστε κάπου κάπου τις ωθόνες και μειώστε ταχύτητα. Αφήστε κατα μέρους τις οργανωμένες δραστηριότητες με τις υποδείξεις και τους κανόνες και δώστε την ευκαιρία στα παιδιά να σκεφτούν δικά τους παιχνίδια. Αφήστε τα να παίξουν στην άμμο, στο χώμα, με δοχεία γεμάτα νερό ακόμα και για τα μεγαλύτερα παιδιά μπορεί να είναι αυτό το παιχνίδι ιδιαίτερα θεραπευτικό.
Αυτό το καλοκαίρι δοκιμάστε να αφήσετε τα παιδιά σας να βαρεθούν και λίγο, μπορεί να σας διαλύσουν το σπίτι, να σκοτωθούν μεταξύ τους, υπάρχει όμως και μια μικρή περίπτωση να σας εκπλήξουν ευχάριστα.
1 BBC News, Children should be allowed to get bored by Hannah Richardson