Οκτώβριος: Μια "κυρία"- Νηπιαγωγός εξομολογείται Vol 2

Και να που φτάσαμε, αισίως, στην 28η και ο Θεός με λυπήθηκε, έπειτα από τόσες προσευχές, και επιβίωσα από την προσαρμογή, τη δική μου και των παιδιών, από τα κλάματα (όλων), τη ζέστη, τον «τυφώνα» Ζορμπά κι όλα τα σχετικά.

Φτάσαμε στον εορτασμό του «Όχι» και το δικό μου δίλημμα ήταν τεράστιο! Να δώσω ή να μη δώσω ποιήματα; Να δώσω ποιήματα στα προνηπιάκια, που από κάποια δεν καταλαβαίνεις το «ρ», το «σ» και τα μισά γράμματα της αλφαβήτου και όταν λένε τα νέα του Σαββατοκύριακου νιώθεις πως χρειάζεσαι διερμηνέα που να μιλάει τα φαρσί (περσική γλώσσα) ή σαν να ήρθαν εξωγήινοι και έχουν κάνει κατάληψη σε κάποιον πομπό αναμετάδοσης; Τέλος πάντων, τα έδωσα τα ποιήματα, όχι γιατί το πίστευα, αλλά για να μην κατηγορηθώ για τεμπελιά από τους γονείς, καθώς η συνάδελφος είχε ήδη προνοήσει. Και στην πρόβα τζενεράλε, μία ημέρα πριν από τη γιορτή μας, που έγινε τελικά σε κλειστό οικογενειακό κύκλο, μου λέει ένας μικρός: «Αυτό το λέω με τον μπαμπά μου, δεν στο λέω εσένα!». Τι απαντάς;

Ο μήνας Οκτώβριος όμως, εκτός των άλλων, ήταν καθοριστικός και για να εμπλουτίσω το βιογραφικό μου. «Αυτά τα 'χουν πει και τα 'χουν γράψει πολλές πριν από σένα, δεν λες κάτι καινούργιο;», μου λέει η συνάδελφος νηπιαγωγός και φίλη μου. Το ξέρω, αλλά η ανάγκη μου να αναφέρω στο βιογραφικό μου όλη αυτήν την επαγγελματική εμπειρία με ξεπερνά.

Αυτόν τον μήνα λοιπόν έγινα -εκτός από νηπιαγωγός- μηχανολόγος -ηλεκτρολόγος, άλλαξα μια λάμπα στην αποθήκη, κι έφτιαξα το φωτοτυπικό που είχε κολλήσει. Έγινα ακόμη σερβιτόρα κάτω από δύσκολες συνθήκες, γιατί άντε ζέστανε εσύ και σέρβιρε το μπολ με τη φακή, που είχε ήδη χυθεί από το σπίτι του, χωρίς να σου γλιστρήσει όμως κι ας παίζουν στο πάτωμα ελληνορωμαϊκή πάλη. Και ξαναγύρνα μετά να ζεστάνεις άλλα 20 μπολ με φαγητό που δεν αναγνωρίζεις καν τι είναι - από αρακά μέχρι τουρλού προχθεσινό.

Έγινα επίσης ειδικός στη γλώσσα του σώματος, καθώς με άφησαν, εκτός όλων των άλλων, με τρία γλυκύτατα προσφυγόπουλα που δεν καταλαβαίνουν γρι ελληνικά, αλλά φαίνεται να είναι ευχαριστημένα. «Πόλεμο γλίτωσαν, σε μένα θα κολλήσουν;», σκέφτομαι όταν τα βρίσκω πολύ σκούρα.

Έγινα και καθαρίστρια, σιγά το νέο, θα μου πείτε. Καθάρισα εμετό δυο-τρεις φορές από παιδί που επέμενε να κάτσει σχολείο, γιατί του αρέσει τόσο πολύ. Και τώρα καθαρίζω και τα περιττώματα που άφησαν οι γάτες στο προαύλιο, που πολύ το προτιμούν για κάποιον λόγο. Έτσι, για να εμπλουτιστεί το βιογραφικό μου. Έγινα επίσης δικαστής, ψυχολόγος και θεατρολόγος, ειδικός κριτής της Έβδομης Τέχνης από το τηλέφωνο, 5 ευρώ φιξ τιμή το κάθε παιδί. Έγινα μπράβος της νύχτας, καθώς προέτρεψα δύο γονείς έτοιμους να πιαστούν στα χέρια να τα βρουν εκτός του χώρου μου («μαγαζιού μου»). Και να μην ξεχάσω, έγινα και θυρωρός για όλους τους αιρετούς που τώρα τελευταία έχουν μάθει διά μαγείας το μικρό μου όνομα, ενώ ακόμη εκτέλεσα και χρέη νοσοκόμας, διατροφολόγου και οδοντιάτρου.

«Ό,τι κάνεις σπίτι σου, το κάνεις και στο σχολείο, πάρ' το απόφαση», μου λέει η συνάδελφος στο διάλειμμα.

Α, να προσθέσω ότι είμαι και γραμματέας-τηλεφωνήτρια σε μόνιμη βάση. Ένα πρωί ωστόσο αποφασίζω να αφιερωθώ ολοκληρωτικά και αποκλειστικά στο μάθημά μου και να αγνοήσω το τηλέφωνο που χτυπά. Εκείνο όμως συνεχίζει να κουδουνίζει επίμονα, επί 10 λεπτά, ώσπου αρχίζω να ανησυχώ. Τρέχω και το σηκώνω αλαφιασμένη. Μαμά στο τηλέφωνο: «Καλημέρα σας! Είδα την ανακοίνωση για τις ψείρες. Μπορείτε να μου ανοίξετε να την ψεκάσω;». Μα καλά, μας ψεκάζουν αλήθεια; Τι απαντάς; Γελάς ή κλαίς;

Τώρα που το σκέφτομαι, έγινα και παπάς για ένα ζευγάρι Κινεζάκια που ήθελαν να παντρευτούν αμέσως. Δεν μπορούσαν να περιμένουν το ηλιοβασίλεμα στη Σαντορίνη. Παντρεύτηκαν με φόντο ένα αχλάδι από τα Φρούτα του Φθινοπώρου.

Ένα κοριτσάκι (μικρό προνηπιάκι) περιφέρεται στο διάλειμμα με μπιμπερό αντί για παγουρίνο κι ενώ σκέφτομαι να κάνω φασαρία στους γονείς, μετά ηρεμώ. Δεν φταίει αυτό/οί που έγινε η δίχρονη εκπαίδευση υποχρεωτική. Δεν ήταν έτοιμο γι' αυτές τις μεγάλες εξελίξεις.

Τα πράγματα έχουν τσουλήσει σχετικά ήρεμα, κάτω από συνθήκες όχι πάντα εύκολες. Τα παιδιά μπορούν να κάθονται σχεδόν ήσυχα πάνω από 10 λεπτά, να λύνουν τις όποιες «διαφορές» τους χωρίς να χτυπιούνται, να ακούνε με ενδιαφέρον παραμύθια και να εκφέρουν κάποια άποψη σε σχέση με το θέμα μας. Όχι όλα, αλλά ευχαριστημένη μένω.

Είμαι ευγνώμων όμως γι' αυτά που έχω:

• Έχω τουαλέτες που δουλεύουν και δεν χρειάζεται να κάνω ολόκληρη διαδρομή για να τα πάω συνοδεία!
• Έχω προαύλιο για να παίξουν!
• Έχω υλικά και μαρκαδόρους, κάποιοι χωρίς καπάκια, αλλά τι να γίνει!
• Έχω φούρνο και χώρο για να κοιμηθούν!
• Έχω ιδέες, έχω και όρεξη!

Στα περισσότερα παιδιά αρέσει να έρχονται εδώ.

Είμαστε εντάξει! Αντέχουμε για να φτάσουμε μέχρι τη 17η του Νοέμβρη και τα Χριστούγεννα. Halloween δεν έχει, γιατί η μισή Ελλάδα θα τα βάλει με τις ξενόφερτες γιορτές.

Άρα, ένα είναι το μότο: «Όλα καλά!».