Τι στόχο έβαλες φέτος

Γύρω απο ενα ψηλό τραπέζι με σκαμπό αντί για καρέκλες, εξελίσσεται μια συζήτηση για τα ευτράπελα της δουλειάς, της κάθε δουλειάς. Όσο βρίσκομαι με συναδέλφους νηπιαγωγούς λέμε, λέμε να ξεθυμάνουμε. Απόψε όμως, κάθομαι με άλλα επαγγέλματα. Καμία σχέση με εκπαίδευση. Κάπου πάνω στην έντονη και συναισθηματικά φορτισμένη συζήτηση συνειδητοποιώ πως ο κόσμος μας έχει πιά χάσει την ευγενία του, το σεβασμό προς τον άλλο. Παντού όμως!

Η κυρία έβαλε στην άκρη για λίγο τους καλούς της τρόπους και θεώρησε σωστό και άγιο να διαολοστείλει την πωλήτρια στο κατάστημα άνευ σοβαρού λόγου. Και καθένα απο τα επαγγέλματα που εκπροσωπούν οι φίλοι στο δικό μου τραπέζι είχε να πεί το ίδιο. Το εγώ να βγεί δυνατό.
Και εκεί που καταλείξαμε στο τέλος της βραδιάς ηταν σε κάτι απλό. Είναι ο τρόπος που το λές που κάνεις την διαφορά. Είναι ο τρόπος που ζητάς, ο τρόπος που συναλλάσεσαι με τους άλλους. Πες το όμορφα αυτό που θές, πες το ευγενικά, κάτσε και συζήτησε, δούλεψε ομαδικά, βοήθησε και εσύ, αντί να βρίσεις, να αμυνθείς αμέσως.
Αν βάζαμε όλοι οι δάσκαλοι αυτό σαν στόχο φέτος ίσως σε 20 χρονια απο τώρα να βλέπαμε κάτι διαφορετικό κατι καλύτερο ακόμα.
Εμένα (εκτός απο αυτά που πρέπει να τους μάθω βάση αναλυτικού)πρώτος στόχος θα 'ναι αυτός, να μάθω στα παιδιά να συνεργάζονται και να λύνουν τις διαφορές τους όμορφα. Και δεύτερος να βγούν πολίτες που θα εχουν εκπαιδευτεί να περιμένουν την σειρά τους σε οποιοδήποτε χώρο, χωρίς να σπρώχνονται και να αρπάζουν.

Αυτά με τους στόχους!