Η πρώτη φορά και η πιο σημαντική

Πάντα πίστευα ότι πρέπει, επιβάλλεται, να ξεχωρίζουμε τις μέρες. Γιορτές, γενέθλια, επετείους, να δίνουμε την αξία που πρέπει και αρμόζει, στις μέρες που σημαίνουν είτε τα μικρά, είτε τα μεγάλα.

Σε αυτήν την λογική λοιπόν όλες οι «πρωτιές» είναι σημαντικές και μοναδικές. Δεν θα ξαναέρθουν.

Για ένα ζευγάρι το πρώτο ραντεβού, το πρώτο φιλί, η πρώτη νύχτα, το πρώτο ξημέρωμα, οι πρώτες καλοκαιρινές διακοπές...

Για ένα αντρόγυνο το πρώτο τους σπίτι, το πρώτο οικογενειακό τραπέζι, τα πρώτα Χριστούγεννα και κυρίως το πρώτο παιδί.... Είναι δυστυχώς πραγματικότητα ότι η προσοχή που δίνουν οι γονείς στο πρώτο παιδί, είτε από φόβο, είτε από άγνοια (άλλωστε είναι η πρώτη τους φορά), δεν είναι η ίδια με το δεύτερο, πόσο μάλλον στο τρίτο αν έρθει.

Όσον αφορά λοιπόν στα παιδιά αν ρωτήσετε τι θυμούνται οι γονείς είναι το πρώτο υπερηχογράφημα, η πρώτη λέξη, το πρώτο περπάτημα, η πρώτη παράσταση, η πρώτη μέρα στο σχολείο.... Ειδικά όταν μιλάμε για παιδιά ευτυχία σε ένα αντρόγυνο, είναι να έχεις την τύχη, να ζήσεις, να βιώσεις όλες τις «πρωτιές» τους. Αξία ανεκτίμητη.

Χρέος μας λοιπόν είναι όλες αυτές τις «πρωτιές» να τις περισυλλέξουμε, να τις συγκεντρώσουμε, να τις φυλάξουμε, με κάρτες, γράμματα, βίντεο, φωτογραφίες. Να χτίσουμε μνήμες, αναμνήσεις, ιστορικούς δεσμούς με το παρελθόν και κυρίως μεταξύ των μελών που λέγεται ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ. Με τον τρόπο αυτό έχουμε δημιουργήσει γερά θεμέλια να αναπτυχθούμε στο μέλλον, είτε ως σύντροφοι, είτε ως σύζυγοι, είτε ως γονείς.

Μπορεί να ακούγεται ρομαντικό, ουτοπικό, μη ρεαλιστικό και ίσως να είναι. Τουλάχιστον είναι απαραίτητο να προσπαθήσουμε.

Tarantula